Tricot. Het angstzweet brak me uit bij het idee alleen al. Zeker in combinatie met mijn vooroorlogse Brother zag ik dat niet goed komen. Ik hield me dus braaf aan katoen en berustte in mijn tricot-loze toekomst.
Tot ik de aankondiging van een Maakdag* zag die specifiek gewijd was aan tricot. Ik schreef me vliegensvlug in - zonder nadenken en zonder mijn agenda te consulteren - met de idee dat uitschrijven nog altijd mogelijk was. Het leven is aan de snelle beslissers, weet u wel. Aangezien ik lui ben, was uitschrijven ook wat teveel gedoe. En zo kreeg ik drie halve dagen uitleg van de fantastische Mamasha en produceerde ik voor 't eerst in mijn naaiende leven 1,5 T-shirt en een Charlie. Ik was in de wolken.
Maar goed, tijdens die Maakdagen waren we voorzien van een overlock. Thuis zat ik nog steeds met mijn lawaaierige, ticot-steek-loze, boventransportvoet-loze naaimachine.
Maar de zoon had een trui nodig en ik zat nog met een stapeltje tricot-overschot. Ik sprak mezelf wat moed in en begon aan kaptruitje van Heidi & Finn (minus de knopen, we moeten niet overmoedig worden hé). Wat bleek? Mijn naaimachine kan dat prima aan. Straffer nog: ik heb nog nooit een stuk zo snel en makkelijk in elkaar gekregen. Geen enkele keer moeten lostornen. Ik gebruikte een kleine zigzagsteek en na enkele draag- en wasbeurten zit alles nog stevig aan elkaar. Mijn tricot-loze dagen zijn verleden tijd!
De stofkeuze, echter, dat was een ander paar mouwen. Uuuuren heb ik getwijfeld. Halverwege sloeg de twijfel opnieuw toe en bijna had ik het niet afgemaakt. Maar eenmaal Felix het aan had, ging ik overstag. Dat ventje kan wel wat fluo verdragen.






* In die goede tijd waar Maakdagen nog bestonden...