Ik begon er bijna twee jaar geleden aan. We hadden net een nieuwe zetel gekocht, het was winter en Felix was net ter wereld gekomen. Mijn man lag op een schone zondag in de zetel een boek te lezen. Niets mis mee, was het niet dat hij onder een dekentje lag. In principe ook niets mis mee, was het niet dat dat een oud, ooit-wit-maar-nu-wat-grijzig fleece dekentje was. Heb je een schone zetel, met ne schone man op, wordt heel dat beeld verpest door dat lelijk onding. Ik deed mijn beklag, maar het dekentje mocht niet weg, want: "zot, het is hier zoooo koud". Zucht.


Gezwind sprong ik mijn fiets op, reed naar de dichtsbijzijnde wolwinkel, kocht daar wat bollen wol, fietste terug naar huis, en begon te haken. En ik bleef haken. Twee jaar lang. Tijdens de dutjes van zoonlief, tijdens vakanties, 's avonds voor TV. In 't begin ging dat goed vooruit, nadien had ik het wat gehad en bleef het wat liggen. Maar het vieze dekentje zorgde voor voldoende motivatie (en het gezeur van mijn man ook, moet ik toegeven). En twee jaar na datum is het af: een dekentje dat assorti is met de ondertussen-niet-meer-zo-nieuwe zetel.



Ik was van plan om zo'n granny stripe deken te haken, maar kwam - gelukkig redelijk snel - tot de vaststelling dat ik dat eigenlijk niet zo mooi vond, trok alles uit en begon opnieuw. Deze keer gewone stokjes. Véél beter.



Voor mijn archief zet ik wat cijfers op een rij:
- ik gebruikte 28 bollen wol
- haakte 196 rijtjes
- elke rij bevatte 260 steken
- in totaal haakte ik dus 50.960 stokjes
- het deken is 115 cm breed
- en 145 cm lang
- en weegt bijna 1,5kg (1kg335g om precies te zijn)




Ik denk niet dat ik nog vaak aan zo'n project begin, maar ik ben wel blij met resultaat.